ویل اسميت و «افسانه» ناجی دنیا

ويل اسميت بازيگر و خواننده موسيقی رپ از زمره هنرپيشگانی است که در چند سال اخير با بازی در فيلم های پرفروش به يکی از موفق ترين بازيگران هاليوود مبدل شده است.

اسميت در آخرين فيلم های خود نقش های متفاوتی را ايفا کرده که چهره جديدی از او را به نمايش می گذارند.

فيلم اخير او با نام «من افسانه هستم» با هفتاد و شش ميليون و پانصد هزار دلار فروش در هفته نخست نمايش آن در آمريکا، رکورد بهترين فروش افتتاحيه فيلمی در ماه دسامبر را شکست. اين فيلم هم اکنون در چند کشور اروپايی به روی پرده سينماها رفته و با استقبال خوبی نيز مواجه شده است.

ويل اسميت همچنين در عرصه های سياسی و اجتماعی از زمره هنرمندان فعال محسوب می شود.

ولت آنلاين، سايت روزنامه دی ولت آلمان به مناسبت نمايش «من افسانه هستم» در اين کشور، که از ديروز آغاز شده، با وی به گفت وگو نشسته است. در زير اين مصاحبه را می خوانيد:

ويل اسميت در هر ژانر سينمايی می درخشد. فرقی نمی کند در يک فيلم اکشن باشد يا تخيلی؛ کمدی باشد يا درام اجتماعی. اکنون در «من افسانه هستم» نقش آخرين انسان روی زمين را ايفا می کند.

اسميت در گفت وگو با ولت آنلاين، در باره اين که چگونه خود را برای اين نقش آماده کرد؛ چگونه نقش تنهاترين فرد روی زمين را بازی کرد و همچنين قدرت ايده در يک فيلم، سخن گفت.

مادريد؛ ميانه ماه دسامبر. ويل اسميت با فيلم جديدش، «من افسانه هستم» در تور اروپايی به سر می برد.

در اين فيلم، با يک آزمايش پزشکی نود درصد مردمان روی زمين از بين می روند و باقی مانده ها به موجودات وحشی ای تبديل می شوند که از نور خورشيد گريزانند.

هفته نخست نمايش «من افسانه هستم» با استقبال بی نظيری در آمريکا مواجه شد و از اين جهت ويل اسميت يکی از پردرآمدزاترين بازيگران هاليوود لقب گرفت.

عليرغم حرف و حديث ها، اسميت حرفه ای رفتار می کند. بشاش و راحت است و زياد و بلند می خندد. او گفت وگو را با اين سئوال آغاز می کند: «با چند نفر فيلم را ديديد؟»

ولت آنلاين: تنها.

اسميت: ممکن نيست. آدم به فرياد تماشاگران ديگر و اين که چطور از صندلی خود می پرند، نياز دارد. اين فيلم را نمی شود تنهايی ديد.

ولت آنلاين: من هم مثل شما هستم. شما هم در «من افسانه هستم» اغلب تنها هستيد.

اسميت: بله، واقعا تجربه بی مانندی بود. برای اين که بتوانم خودم را برای فيلم آماده کنم با زندانيان سابق جنگ و کسانی که در سلول انفرادی بسر برده اند ملاقات کردم.

ولت آنلاين: آن ها چه چيزهايی تعريف کردند؟

اسميت: تعريف می کردند که چه دشوار و دردناک می بايست گذران روز را برنامه ريزی کرد. برای مثال هر روز صبح از ساعت ۹ تا ده ناخن های خود را مرتب کرد و از ده تا يازده، هر سه دقيقه يک بار ده نرمش شنو انجام داد.

ولت آنلاين: برای اين که سرحال بمانند؟

اسميت: برای اين که عقل شان را از دست ندهند. اين اطلاعات برای من بی نهايت مهم بود تا بتوانم در نقش فرو روم و دريابم وقتی کسی در اين دنيا تنها است چگونه فکر می کند.

ولت آنلاين: چگونه فکر می کند؟

اسميت: چنين کسی در درون خود با صندلی ای که بر روی آن نشسته و با بطری ای که از آن نوشيده، حرف می زند. آدمی به اشياء پيرامون خود جان می بخشد و درک، چيزی را که شخص کم دارد، می سازد.

ولت آنلاين: و شما در طول فيلمبرداری با صندلی حرف می زديد؟

اسميت: در هر حال مدام مونولوگ های درونی داشتم که در طول صحنه ها هدايتم می کردند.

ولت آنلاين: از آن هايی هستيد که با رغبت تنها می مانند؟

اسميت: به هيچ وجه. من سه خواهر و برادر دارم و تا ۱۳ سالگی با برادر کوچکم در يک تخت می خوابيدم. تجربه تنها بودن برای من تازه بود. از زمان بازی در فيلم ها چنين نيازی در من رشد کرد؛ نيازی که قبلا در من نبود.

ولت آنلاين: اين رشد مثبتی است؟

اسميت: بله. امروز متوجه شده ام که آدمی چقدر زياد به چيزی که در ذهن اش می گذرد توجه دارد تا فقط مسائلی که به آن ها مشغول است.

ولت آنلاين: شايد تاثيرگذارترين صحنه ها در «من افسانه هستم» تصاوير خيابان های خالی از انسان نيويورک باشد. آيا اين تصاوير جزو جلوه های ويژه فيلم محسوب می شوند؟

اسميت: نه. هميشه چهار پنج بلوک را می بستيم و با گياهان تزئين می کرديم. به اين ترتيب چنين فضای عجيبی به وجود آمد.

ولت آنلاين: اما فقط عجيب نيست؛ زيبا هم هست.

اسميت: واقعا؟ ابتدا فکر کرديم نيويورک بدون انسان بايد خاکستری و غمگين به نظر برسد. اما بعد، فرانسيس لاورنس، کارگردان فيلم، به اين نظر رسيد که «عالی نخواهد بود اگر نيويورک دو باره به دست طبيعت بازگردد؟» و اين نطفه کار ما شد. نيويورک می بايست آرام و زيبا به نظر رسد.

ولت آنلاين: رمان به همين نام نوشته ريچارد ماتسن، پيش از اين دو بار به فيلم برگردانده شده است. يک بار در سال ۱۹۶۴ با عنوان «آخرين مرد روی زمين» با بازی وينسنت پرايس و بار ديگر در سال ۱۹۷۱ با عنوان «مرد بزرگ» (The Omega Man) با بازی چارلتن هستون. آيا شما «من افسانه هستم» را به عنوان يک فيلم بازسازی شده می بينيد يا فيلمی که بر اساس رمان ساخته شده است؟

اسميت: چيزی که در ابتدا مد نظر بود؛ فيلمی ميان رمان و فيلم «مرد بزرگ» بود. اما هر چه بيشتر با موضوع کلنجار رفتيم در نهايت به اين نتيجه رسيديم که «من افسانه هستم» فيلمی بايد باشد که تعلقی به هيچ ژانری نداشته باشد.

ولت آنلاين: منظورتان چيست؟

اسميت: نمی بايست از نوع سينمای وحشت يا اکشن بشود. «من افسانه هستم» می بايست با اين پرسش درافتد که آخرين انسان روی زمين بودن چه حسی دارد؟

ولت آنلاين: که البته از سوی يک دسته موجودات وحشی گريزان از نور محاصره شده است.

اسميت: دقيقا.

ولت آنلاين: البته فيلم در قياس با رمان طور ديگری به پايان می رسد. می توانيد کوتاه بگوييد که در کتاب چه می گذرد؟

اسميت: خب، رابرت نويل، آخرين انسان زنده در حال دفع اين موجودات وحشی است و به همين خاطر آن ها را می کشد، می کشد و می کشد... تا جايی که ناگهان درمی يابد خود يک هيولای واقعی است.

ولت آنلاين: خب؛ اين طور که زيباست. برای شما اين پايان برای فيلم غيرمتعارف بود؟

اسميت: می دانيد، اين که پرسوناژی را در فيلمی به مدت يک ساعت و نيم دنبال کنيد که در انتها پی ببرد در اشتباه بوده شايد طرحی روشنفکرانه باشد اما از پايانی که ما برگزيديم کمتر منقلب کننده است.

ولت آنلاين: اما پايان فيلم، در واقع فقط آخرين دقيقه آن، به طرزی نامألوف، عوام پسندانه و مذهبی نيست؟

اسميت: به نظر من باور مذهبی ای که در اين جا بروز می کند از رويای يک جوان سياه پوست اهل فيلادلفيا برای تبديل شدن به يک ستاره جهانی، غيرواقعی تر نيست. من وقتی مردم به چيزی اعتقاد دارند و به اين اعتقاد خود جامه عمل می پوشانند را خيلی دوست دارم. به باور من سئوال جالب اين است که آيا يک موضوع به شکل عينی وجود دارد يا فقط در برداشت و درک ما واقعيت می يابد؟

ولت آنلاين: در هر حال درک و فهم پرسوناژی که شما در فيلم بازی می کنيد مختل شده است. اين نخستين باری است که شما در نقش چنين شخصيت کمابيش از هم پاشيده ای بازی می کنيد.

اسميت: نه کاملا. اما پرسوناژهايی که به خاطر آن ها معروف شدم مطلقا هميشه از پريشانی روحی به دور بودند. در عين حال سعی می کنم شخصيت هايی که بازی می کنم را بر اساس تجربه ای منفی بنا کنم؛ تجربه ای که چه بودن و که بودن آن ها را تعريف می کند. بار دراماتيک اين موضوع بيشتر است و به من کمک می کند تا نقش های جالبی را پيدا کنم. به نظرم «من افسانه هستم» قبل از هر چيز راجع به شخصيت اصلی آن است که چگونه از هم می پاشد.

ولت آنلاين: اما شما در فيلم دنيا را نجات می دهيد.

اسميت: تنها چيزی که از او باقی مانده همين است.

ولت آنلاين: چند بار ديگر می خواهيد دنيا را نجات دهيد؟

اسميت: من اين کار را چند بار نکرده ام.

ولت آنلاين: اجازه دهيد... در «روز استقلال» شما يک موجود بيگانه را درهم می کوبيد...

اسميت: بله. اين بخشی از نجات دنيا در اين فيلم بود. اما اگر بخواهيد واقعا حساب کنيد من فقط در «مردان سياه پوش» دنيا را نجات دادم. ولی اين تصوير ناجی دنيا به نوعی با من است. حتی پسرم در اين مورد به من گفته است: «بابا کافی است. فهميديم.»

ولت آنلاين: دوست نداريد بعضی مواقع در فيلم هايی با بودجه کم بازی کنيد؟

اسميت: سعی کردم. به نظر من «در جستجوی خوشبختی» فيلمی کم هزينه بود که توانستم بازی کنم با اين همه مردم از آن استقبال کردند.

ولت آنلاين: تمايل به بازی در اين گونه فيلم ها از کجا ناشی می شود؟

اسميت: شايد به اين خاطر که من به دنبال فيلم هايی می گردم که ايده بزرگی پشت آن ها باشد. حتی در ميان فيلم هايی با بودجه کم. «من افسانه هستم» راجع به آخرين انسان روی زمين است و اين ايده بزرگيست و «در جستجوی خوشبختی» حکايت مردی است که برای زنده ماندن خود و پسرش تلاش می کند. اين هم طرح بزرگيست؛ عليرغم اين که فيلم کم هزينه به شمار می رفت.