بیستمین سالگرد درگذشت نویسنده معاصرغلامحسین ساعدی در پاریس برگزار شد

بیست سال پیش، دکترغلامحسین ساعدی، داستان نویس و نمایشنامه‌نویس بزرگ ایران، در بیست و دوم نوامبر 1985میلادی، در پاریس گذشت. هر سال به مناسبت خاموشی وی، دوستداران و یاران او، به اتفاق همسرش، با گردهمایی در گورستان پرلاشز، یاد او را گرامی می‌دارند. امسال، در مراسمی که به مناسبت بیستمین سالگرد درگذشت غلامحسین ساعدی در پاریس برگزار شد، گروه زیادی از فزهیختگان و نمایندگان چند سازمان سیاسی شرکت داشتند، و چندین تن از شخصیتهای برجسته تئاتر و ادبیات ایران در این باره سخنانی ابراز داشتند. میرعلی حسینی (رادیوفردا): غلامحسین ساعدی، گوهر مراد، چهره فراموش‌نشدنی ادبیان و تئاتر ایران که در اوایل سالهای 80 میلادی به پاریس پناهنده شد، در حالی که شب و روز به نوشتن ادامه می‌داد، پس از دست و پنجه نرم کردن با بیماری سرطان، در بیست و دوم نوامبر 1985در پاریس درگذشت. در مراسم بیستمین سالگرد دکتر غلامحسین ساعدی در گورستان پرلاشز پاریس، گروه زیادی از فزهیختگان و نمایندگان چند سازمان سیاسی شرکت داشتند. ابراهیم مکی، یکی از شخصیت‌های برجسته جهان تئاتر که آثار بسیاری در زمینه ادبیات نمایشی آفریده‌است، یکی از حاظران در این مراسم بود. ابراهیم مکی در مصاحبه‌ای با رادیوفردا در مورد جایگاه ساعدی در تئاتر و ادبیات ایران می‌گوید: ساعدی در واقع یکی از ارکان تئاتر جدید ماست و بعد اجتماعی رسالتی که کسانی چون میرزاآقا تبریزی به او واگذار کرده بودند، بار دیگر به تئاتر برگرداند و آن را عنوان یک اهرم برای انجام دگرگونی‌های اجتماعی به کار برد، و به همین دلیل هم مورد استقبال شدید جوانها و دانشجویان قرار گرفت. م. سحر، شاعر ایرانی مقیم فرانسه، یکی دیگر از شرکت کنندگان در این مراسم بود و شعری را که ده سال پیش به یادبود ساعدی سروده بود، بر سر آرامگاه وی قرائت کرد. م. سحر، در مصاحبه اش با رادیو فردا از جمله می‌گوید: ساعدی از واعظان غیر متعظ نبود، به این معنا که انسانگرایی‌ و عشقی که به انسان، مملکت و آزادی در آثار او وجود دارد، با توجه به شغلش به عنوان یک پزشک، در عمل هم نشان می‌داد. او یکی از چراغهای جامعه روشنفکری ما در این محیط خارج از کشور بود. اگر من ساعدی را نشناخته بودم، تصویر زیبایی از جامعه روشنفکری ایران نداشتم. کوتاه شده ‌