تئاتر ايرانيان ساکن لس آنجلس، پس از تغيير و تحولاتی که در طول مدتی نزديک به سه دهه دچار آن بوده است، به تدريج ويژه گی های مهاجرت و غربت را از دست داده و تبديل به تصويری ساده، و بی هيچ گذشته و آينده ای، از زندگی امروز ايرانيان در اين ديار شده است.
در اين ميان، دست اندرکاران تئاتر در لس آنجلس از جمله نسل دومی ها، تازه ترين پديده تئاتر تبعيد و مهاجرت را به شکل اجرای نمايشنامه های دوزبانه فارسی و انگليسی ارائه می دهند.
هوشنگ توزيع که هم اکنون در حال اجرای تازه ترين اثر نمايشی خود به نام «فرار بزرگ» در يک تور سراسری آمريکا و کانادا است، در گفت و گو با «راديو فردا» شرايط امروز تئاتر لس آنجلس را نوعی فاجعه خواند.
او گفت: دو زبانه شدن تئاتر لس آنجلس به علت حضور بيشتر جوانان در رده دست اندرکاران و تماشاگران شايد امری اجتناب ناپذير باشد. تئاتر کمدی لس آنجلس در دهه ۸۰ دستمايه نمايشنامه نويسان زبردستی بود که برای رساندن پيام های اجتماعی و سياسی زبان طنز را به کار می گرفتند.
آقای توزیع افزود: نمايشنامه نويسان و کارگردانان قديمی يکی پس از ديگری درمی گذرند، خسته می شوند، و برخی از آنها هم به علت اينکه در ته صف تماشاگران کمدی های کنونی جای گرفته اند، آهسته آهسته به استفاده از کلماتی خنده دار روی آورده اند که معنای دراماتيک ندارد.
در همین حال، ايمان خاموشيان که حرفه اصلی او فيلمنامه نويسی برای هاليوود است، درباره خط داستانی نمايشنامه «دردسر» به «راديو فردا» گفت: برای نوشتن نمايشنامه، بيشتر از زندگی خودم، دوستان، خانواده و آشنايانم الهام گرفته ام. تمام تلاشم را کرده ام که نمايشنامه عين حقيقت باشد تا همه بتوانند بيشتر با آن ارتباط برقرار کنند. در خانه خود من، ما آميخته ای از زبان فارسی و انگليسی به کار می بريم و بازتاب اين زبان دوگانه را در اين نمايش می توان شنيد.
ایمان خاموشیان، فیلمنامه نویس
او اضافه کرد: بعضی از نسل دومی ها هستند که ديگر اصلاً فارسی صحبت نمی کنند و بيشتر خانواده های مهاجر ايرانی لس آنجلس در محاورات روزمره، آميخته ای از دو زبان را به کار می برند. در اين نمايش اگر چيزی به زبان انگليسی گفته می شود، بعد از آن معادل فارسی هم شنيده می شود. هدف اين ا ست که بچه ها وجوان ترها هم به تئاتر بيايند و لطيفه ها را بفهمند.
بازیگران قدیمی و نویسندگان تازه کار
اغلب بازيگران با تجربه و چهره های شناخته شده تئاتر لس آنجلس از بازی در نمايش نويسندگان تازه کار خودداری می کنند.
بيژن گيلانی يک روانپزشک بازنشسته است که برای اولين بار بروی صحنه می آيد و نقش پدر خانواده « ۹۹ سنتی» را اجرا می کند.
او به «راديو فردا» گفت: من در ايران بزرگ نشده ام و ۴۵ سال است که در ايران نبوده ام. اين لهجه فارسی که در تئاتر به کار می برم، لهجه اصلی خودم نيست ( لهجه اصلی خودم اسکاتلندی است). ولی می دانم چگونه با لهجه ايرانی، انگليسی صحبت کنم. کار تئاتر را تازه شروع کرده ام و دارم ياد می گيرم.
در نمايش دردسر، علاوه بر شيدا پگاهی، طراح و رقصنده ساکن لس آنجلس، که نقش مادر را ايفا می کند، نينا نائبی، بازيگر قديمی تئاتر و تلويزيون،هم نقش يک مادر بزرگ سنتی ايرانی را بازی می کند.
خانم نائبی هم چون بسياری ديگراز بازيگران ايرانی شهر لس آنجلس که به دليل رکود کارتئاترهای ايرانی به سينما روی آورده اند، هم اکنون ضمن انتظار برای اکران فيلم «آن سوی مرزها» با شرکت «هريسن فورد» که احتمالا در اواخر سال جاری به نمايش درخواهد آمد، پس از سال ها تصميم به بازی در يک نمايش ايرانی گرفته است .
او به «راديو فردا» گفت: من برای بازی در اين فيلم امتحان دادم. وقت امتحان دادن چيزی درباره اين فيلم نمی دانستم و نقش آن چنان بزرگی هم نيست. ولی برای من و برای شروع کارم در جامعه آمريکايی خيلی بزرگ است. بعد از اينکه فهميدم در اين فيلم در کنار چه هنرپيشه هايی نقش بازی می کنم، انگار در آسمان ها بودم .
در نهايت، تئاتر ايرانيان ساکن لس آنجلس که اغلب در شهرهای ديگر آمريکا و گاه کشورهای ديگر نيز به نمايش درمی آيد، بنا بر اعتقاد اغلب دست اندرکاران قديمی تر در شرايطی ايستا، بدون تغيير و بدون هدف قرار گرفته است.
با اين حال، چرخ گردان تئاتر لس آنجلس همچنان به گردش خود ادامه می دهد و هر چند يک بار به صورتی در پی خلق جنبه های تجارتی و مردم پسند تازه ظهور می کند و همين مسئله، پيش بينی آينده تئاتر ايرانيان اين شهر را ناممکن می سازد.
«گزارش ويژه هفته» را هر دوشنبه در مجله شامگاهی بعد از خبرهای ساعت نوزده و سی دقيقه از راديو فردا می تواند بشنويد، باز پخش اول آن را سه شنبه ها پس از خبرهای ساعت نيم بامداد در مجله شامگاهی و بازپحش دوم آن را پس از خبرهای ساعت سيزده در مجله نيمروزی.
در اين رشته گزارش ها، همکاران و گزارشگران «راديو فردا» از مرز رويدادهای روز عبور می کنند و به بررسی تحليلی مسائلی می پردازند که از جمله در حوزه های سياسی، اجتماعی، فرهنگی، زيست محيطی، ورزشی و غيره در اين يا در آن حد، خبرساز شده اند.
