پژوهشگران آلمانی برای رسیدن به تصویر بهتری از نحوه انتشار و انتقال ویروس در مناطق و اماکن پرازدحام و سربسته، سه کنسرت موسیقی پاپ برنامه‌ریزی کردند که در شهر لایپزیگ برگزار شده است.
داوطلبان این پژوهش باید آزمایش کرونا می‌دادند و پاسخ آزمایش باید منفی می‌شد. همچنین آن‌ها نباید سابقه بیماری جانبی داشته باشند، و سنشان هم باید کم‌تر از ۵۰ سال باشد.
تمام داوطلبان طی برگزاری کنسرت‌ها ماسک‌های محافظ پیشرفته اف‌اف‌پی-۲ استفاده کرده‌اند، در محل تب‌سنی شده‌اند و همه آن‌ها در عین حال ابزارهای الکترونیکی داشتند که رفت‌وآمد و حرکتشان را ردیابی می‌کرد.
استفان موریتز، مدیر پژوهش‌ها، از بیمارستان دانشگاهی شهر هاله، گفته «ما می‌خواهیم بدانیم شرکت‌کنندگان در جریان کنسرت چه میزان تماس با هم دارند؛ چیزی که هنوز روشن نیست».
افراد شرکت‌کننده در این پژوهش مواد ضدعفونی‌کننده فلورسنت به دست‌های خود زدند؛ در نتیجه پژوهشگران می‌توانند با استفاده از چراغ‌قوه‌‌های فرابنفش، دریابند افراد چه سطوحی را بیشتر لمس می‌کنند.
پژوهشگران همچنین مدت‌هاست در تلاش هستند دریابند ویروس کرونا به چه صورت و با چه گستردگی در هوا پخش می‌شود.
در میانه تیر ماه ده‌ها پژوهشگر از ۳۲ کشور جهان در نامه‌ای سرگشاده که در ژورنال بیماری‌های عفونی دانشگاه آکسفورد (Clinical Infectious Diseases) منتشر شد، گفته بودند شواهد و مدارک حاکی‌ست ویروس از طریق هوا، یعنی با تنفس قابل انتقال است و در واقع هواپخش است.
البته این‌که ویروس از طریق بینی و دهان قابل انتقال است چیزی‌ست که از همان روزهای نخست همه‌گیری جهانی کم‌وبیش مشخص بود. اما این ذرات و قطرک‌های تنفسی -در عطسه، سرفه یا زمان گفت‌وگو- به‌مراتب بزرگ‌تر از ذرات هواپخش -ذرات معلق در هوا- هستند.
پژوهشگران آلمانی سه سناریوی پژوهشی برای کنسرت‌ها در لایپزیگ در نظر گرفته‌اند: سناریوی اول که مربوط به برگزاری یک کنسرت پیش از یک همه‌گیری می‌شود. در سناریوی دوم شرکت‌کنندگان به تمهیدات و مقررات ایمنی عمل می‌کنند. سناریوی سوم پژوهش‌ها با شمار کم‌تری از داوطلبان ولی با حفاظ فاصله فیزیکی ۱.۵ متری‌ست.
در مجموع یک سوم از داوطلبان پیش‌بینی‌شده در کنسرت‌ها شرکت کرده‌اند.
