«بزرگراه گمشده» دیوید لينچ بر روی صحنه اپرا

والری مک کارتی در صحنه ای از اپرای بزرگراه گمشده. عکس از (/englishnationalopera).

یکی از معروفترین فیلم های دیوید لینچ، کارگردان معروف آمریکایی، به نام بزرگراه گمشده، محصول ۱۹۹۷، به صورت اپرا در لندن بر روی صحنه آمده و با استقبال زیاد مردم روبرو شده است.


بزرگراه گمشده داستان شخصی به نام فرد مديسون است که دچار از خود بيگانگی می شود. او درباره همسرش، خودش و هويتی که از او تعريف شده دچار شک شده و همه اين ماجراها با به قتل رسيدن همسر او پيچيده تر می شود.


«اينگليش نشنال اپرا» که از مراکز اصلی هنر اپرا در لندن و در جهان محسوب می شود، اين بار بجای «رومئو و ژوليت» شکسپیر، جهان روانشناسانه و گاه ديوانه وار ديويد لينچ را، مقابل تماشاگران مشتاق اجراهای مدرن به نمایش در آورده است.


بزرگراه گمشده توسط اولگا نويویرت، اهل اتريش، به اپرا تبديل شده و برای اولين بار در سال ۲۰۰۳ در زادگاه او، شهر «گراز» در اتريش به اجرا درآمده است. اولگا نويورت ۳۹ ساله، پنج سال قبل با نوشتن اين اپرا شهرت زيادی يافت.


صاحبنظران اين اپرا را شاهکار ندانسته اند اما يکی از موفق ترين اجراهای اين گروه ناميده اند. با اين حال به دليل وجود صحنه های سکسي، ، تنی از چند از منتقدان به تماشاگران «نازک دل» پيشاپيش هشدار داده اند که به تماشای این اپرا نروند.

با اين حال، نکته مورد انتقاد برخی از منتقدان اين است که خانم نويورت، فيلمنامه اصلی نوشته ديويد لينچ و باری گيفورد را کاملا به اپرا تبديل کرده و در واقع کار چندانی نکرده است.


مننقد روزنامه اينديپندنت، این اپرا را «بيش از حد وفادار» ناميده است.


نکته عجيب اين که يک سوم ابتدايی اين اپرای ۹۰ دقیقه ای، هيچ آوازخوانی ندارد.


اين اپرا سال گذشته اجرايی دانشجويی در آمريکا داشت و اين بار در هيبت يک اپرای عظيم با بازيگران بسيار، توسط يکی از مشهورترين مراکز اپرای اروپا در سالن «یانگ ویک» اجرا می شود.


والری مک کارتی، خواننده اپرای آمريکايی که در اپرا در دو نقش رنی و آليس ظاهر شده ( در واقع به جای پاتريشيا آرکت در فيلم)، می گويد اين بيشترين حد تلاش برای به روی صحنه آوردن کامل يک فيلم است. بازی وی را منتقدان انگليسی،«به طرز باورنکردنی سکسی» ناميده اند.


ديويد ماس، مارک بونار و کريستوفر رابسون ديگر بازيگران اصلی اين اپرا هستند.


تصاوير ديجيتالی زنده و استفاده از اصوات ديجيتالی، يکی از سنگ بناهای اين اپرا است، که به شدت آن را مدرن کرده و طرفداران اپرای کلاسيک را البته خوش نمی آید.


صاحبنظران اين اپرا را شاهکار ندانسته اند اما يکی از موفق ترين اجراهای اين گروه ناميده اند. با اين حال به دليل وجود صحنه های سکسي، از جمله يک صحنه سکس بر روی موتوسيکلت، همچنين صحنه های کشتار که بسيار خشن اجرا شده اند، تنی از چند از منتقدان به تماشاگران «نازک دل» پيشاپيش هشدار داده اند که به تماشای این اپرا نروند.