نيکول فريدنی، عکاس برجسته و با سابقه طبيعت ايران صبح امروز در سن ۷۳ سالگی به دليل عوارض ناشی از سرطان پروستات و عفونت ريوی در تهران در گذشت.
منير سلطانی عکاس و همسر نيکول فريدنی در گفت و گويی با راديو فردا در اين باره گفت:« ايشان از نظر من و خيلی کسان ديگر يکی از بهترين عکاسان ايران بودند مخصوصا در زمينه طبيعت. من فکر می کنم ديگر در ايران مثل نيکول نخواهيم داشت و اگر هم داشته باشيم، بايد خيلی زمان بگذرد. ايشان ساعت نه و چهل دقيقه در خواب عميق فوت کردند. دو تا نفس عميق کشيدند و تمام شد.»
منير سلطانی افزود:« ايشان به دليل اينکه مسلمان شده بودند، امروز برای شست و شو به بهشت زهرا خواهيم رفت، اما هنوز تصميم نگرفتيم که کجا به خاک سپرده شود.»
علی دهباشی در گفت و گو با راديو فردا
نيکول فريدنی بيش از پنج دهه به طورمستمر به نقاط مختلف ايران سفر کرد و طبيعت بکر و نابی را به تصوير کشيد.
علی دهباشی، نويسنده و منتقد در گفت و گويی با راديو فردا در باره ويژگی کارهای آقای فريدنی گفت:« به هر حال نگاه او به طبيعت يک نگاه ويژه ای بود، بخصوص عشقی که به طبيعت ايران داشت. عکس هايی که او از طبيعت ايران گرفته، چيزی است در سطح کارهای عکاسان بزرگ دنيا ازطبيعت ايران و برای همين بسياری از عکس های او در خارج از ايران چاپ شده است.»
وی گفت:«دومين ويژگی کار آقای فريدنی، تصاويری است که از بناهای تاريخی ايران گرفته است. زوايايی که وی برای به تصوير کشيدن اين بناها انتخاب کرده، مفهوم تاريخی آن بناها را در خود دارد، يعنی در واقع تاريخ آن دوره بنا را و زندگی مردم آنجا را در زاويه هايی که انتخاب کرده در کار عکاسی اش شما به طور کاملا ملموس می توانيد مشاهده کنيد.»
آقای دهباشی افزود:«او بارها تصميم به مهاجرت گرفت، ولی هرگز نتوانست خودش را راضی کند که ايران را ترک کند و تا آخرين روزهای زندگيش در ايران ماند و عاشق اين سرزمين بود. هميشه آرزو داشت که دو باره حالش خوب شود و بتواند در بيايان های ايران، در طبيعت ايران با دوربين معروف خودش عکس بگيرد.»
نيکول فريدنی در ۲۸ دی ۱۳۱۴ در شيراز به دنيا آمد، اما به علت شغل پدرش مدتی در اصفهان و کرمان به سر برد و سر آخر به تهران رفت.
او از همان کودکی به عکاسی علاقه مند شد و نخستين عکس هايش را با دوربين فانوسی زايس ايکون گرفت.
از نيکول فريدنی که کارعکاسی حرفه ای را از سال ۱۳۳۴ آغاز کرد تاکنون، کتاب های متعددی به چاپ رسيده که از جمله آنها می توان به کتاب های طبيعت يزد،کرمان، ماهان، گيلان، اصفهان و چشم اندازهای ايران اشاره کرد.
