(rm) صدا | [ 3:40 mins ]
قائم مقام منطقه آزاد کیش، پس از دیدار با سفیر کنیا، از اینکه این کشور آفریقایی آماده سرمایه گذاری در کیش است، ابراز شادمانی می کند حال آنکه کنیا یکی از فقیر ترین کشور های جهان است و توانی برای سرمایه گذاری ندارد. رئیس مرکز تجارت جهانی ایران، مخالف محدود کردن ورود کالا های چینی است با این استدلال که چین از حق وتوی خود استفاده کرده و جلوی تحریم احتمالی علیه تهران را خواهد گرفت. حال آنکه مقدار تجارت چین با آمریکا بمراتب بیشتر از تجارت آن با ایران است. تغییرات گسترده در طیف مدیران جمهوری اسلامی همچنان ادامه دارد و به گفته بعضی محافل کارشناسی تهران، صد ها نفر دیگر از تکنوکرات های دوران محمد خاتمی همچنان با خطر برکناری روبرو هستند. در گفتار اقتصادی امروز رادیو فردا، فریدون خاوند نگاهی دارد به درجه آشنایی شماری ازمدیران جمهوری اسلامی با مسایل اقتصادی ایران و جهان.
فریدون خاوند (رادیو فردا، پاریس): به تازگی یکی از روزنامه های اقتصادی بامداد تهران، زیر عنوان «تکنوکرات ها نگرانند»، گفتگویی داشت با حسین مرعشی، یکی از مهره های کلیدی تشکل موسوم به «کارگزاران»، چهره سیاسی نزدیک به هاشمی رفسنجانی و وزیر سابق گردشگری در دولت محمد خاتمی.
وزیر پیشین فضای کنونی جمهوری اسلامی را «آلوده به ابهام» توصیف می کند، «نگرانی از وضعیت آینده» را در پیشانی تکنوکرات ها می خواند، از امکان «قلع و قمع سیاسی» در جامعه مدیریت کشور سخن می گوید و می افزاید که نگران دمکراسی است، هر چند می پذیرد که در دوره های پیشین نیز، پس از انتخابات، برکناری های گسترده ای، از همین دست، در جمع مدیران کشور روی داده است. تکان هایی این چنین در جامعه تکنوکرات ها البته نگرانی آور است، اما نگرانی آور تر از آن، درجه آشنایی شماری از مدیران جمهوری اسلامی است با مسایل اقتصادی ایران و جهان. دو نمونه از آنچه طی دو سه روز گذشته در رسانه های جمهوری اسلامی انعکاس یافته :
عبدالرحمن بوشهری، قائم مقام منطقه آزاد کیش، پس از دیدار با سفیر کنیا، اعلام می کند این کشور آفریقایی آماده سرمایه گذاری در کیش است و می افزاید که سرمایه گذاران کنیایی می توانند از این جزیره برای حضور در بازار بزرگ منطقه استفاده کنند. مسئله در آنجا است که کنیا یکی از فقیر ترین کشور های جهان است با تولید ناخالص سرانه 450 دلار در سال که حتی برای پرداخت حقوق کارمندانش به کمک های بین المللی نیازمند است تا چه رسد به سرمایه گذاری در ایران و خاورمیانه.
نمونه دوم : تولید کنندگان ایرانی از رقابت کالا های وارداتی ساخت چین به ستوه آمده اند و خواستار کاهش اینگونه وارداتند. اما محمد رضا سبزعلیپور، رییس مرکز تجارت جهانی ایران، با هرگونه تصمیمی در راستای محدود کردن ورود کالا های چینی مخالف است، با این استدلال که اگر چین آزادانه از بازار ایران استفاده کند، در صورت ارجاع پرونده هسته ای جمهوری اسلامی به شورای امنیت، از حق وتوی خود استفاده کرده و جلوی تحریم احتمالی علیه تهران را خواهد گرفت. نگاهی گذرا به آمار بازرگانی بین المللی به آقای سبز علیپور نشان خواهد داد که آمریکا دستکم 75 برابر ایران کالا از چین وارد می کند و حجم بازار ایران در مقایسه با صادرات 450 میلیارد دلاری چین آنچنان نیست که بر سیاست این قدرت در شورای امنیت تاثیر بگذارد.
