دو اشتباه «اخضر براهيمي» نماينده ويژه دبيرکل سازمان ملل در عراق، از ديد يک صاحبنظر آمريكائي

علي سجادي (راديوفرد): مواضعي که آقاي اخضر براهيمي، نماينده ويژه دبيرکل سازمان ملل در امور خاورميانه در باره اسرائيل و حمايت آمريکا از برنامه نخست وزير اسرائيل براي تخليه شهرکهاي يودي نشين غزه، و همچنين در مخالفت با استفاده از نيروي نظامي در فلوجه ابراز کرد، از ديدگاه ستون نويس برجسته روزنامه نيويورک تايمز، آقاي ويليام سفاير، اميد آنکه او بتواند نقش بي طرفانه که انتظار مي‌رفت در بحران عراق ايفا کند را زير سئوال مي‌برد. آقاي سفاير سه راه راه حل پيش پاي آمريکا در فلوجه را بررسي مي‌کند. همکار ما بهنام ناطقي از نيويورک گزارش مي دهد. بهنام ناطقي (راديوفردا، نيويورک): آقاي ويليام سفاير، ستون‌نويس نيويورک تايمز، مي‌نويسد آقاي اخضر براهيمي، که اميد آمريکا براي هدايت روند انتقال حاکميت به عراقي‌ها است، در آغاز کار خود دو اشتباه مرتکب شد. يکي اينکه در مصاحبه با راديوفرانسه و بعد با شبکه ABC آمريکا سياست‌هاي اسرائيل در خاورميانه و حمايت آمريکا از آنها را مانعي براي پيشرفت کار خود در عراق خواند. ستون‌نويس نيويورک تايمز، يادآور مي‌شود که اظهارات آقاي اخضر براهيمي در باره حمايت آمريکا از اسرائيل باعث شد که سخنگوي کوفي عنان، دبيرکل سازمان ملل، بلافاصله اعلام کند اخضر براهيمي، که روزگاري وزير امورخارجه الجزاير بود، نظرهاي شخصي خود را بيان مي‌کرد، نه موضع سازمان ملل، که مقامات آن اجازه ندارند در باره سياست‌هاي دولت‌هاي عضو اظهارنظر کنند. سفاير مي نويسد اشتباه دوم اخضر براهيمي اين بود که راه حل نظامي براي حل بحران فلوجه را مردود دانست. سفاير فاش مي‌سازد که رئيس جمهوي آمريکا و شوراي امنيت ملي کاخ سفيد و فرماندهان نظامي در عراق طي روزهاي شنبه ويکشنبه بر سر سه گزينش در مورد فلوجه به رايزني مشغول بودند. يکي پرهيز از خونريزي و ادامه مذاکره با شورشياني که شهر را به گروگان گرفته‌اند، که ممکن است تروريست‌ها را جري سازد که شرايط مشابهي در شهرهاي ديگر عراق به وجود بياورند. راه حل ديگر اين است که آمريکا تفنگنداران دريائي را تحت حمايت تانک و هليکوپتر به داخل فلوجه بفرستد تا به شورش پايان دهند،که افزايش خونريزي خطر برانگيختن خشم اعراب را به همراه دارد. راه حل سوم اين است که آمريکا صبر پيشه گيرد و به تربيت نيروهاي انتظامي عراقي بپردازد و پول خوبي به آنها بدهد به اين اميد که به تدريج آنها مخالفان را سرکوب کنند. آقاي سفاير مي‌افزايد اگر اين راه حل سوم کارگر نشد، مي‌توان به گزينش‌هاي قبلي بازگشت، يعني تعلل يا جنگ تا پيروزي کامل. سفاير مي‌نويسد: يا نيروي ائتلاف کنترل فلوجه را در دست مي‌گيرد يا شورشيان آنجا را پايتخت بازگشت حکومت سابق اعلام مي‌کنند. اگر تروريست ها سلاحهاي خود را تحويل ندهند، نيروهاي ائتلاف ناچار هستند شهر را محله به محله پس بگيرند و براي اين کار بايد به قدري پياده نظام همراه ببرند که جنگ را کوتاه و قاطعانه بسازند. آقاي سفاير مي‌نويسد: آرامش طلبي، آقاي براهيمي، هواخواهان خود را دارد اما وقتي تروريست‌هاي بن لادن به طرف نيروهاي آزاديبخش تيرمي‌اندازند، آيا بايد شهر را و سرانجام کل کشور را به آنها سپرد و رفت؟ از نظر نويسنده نيويورک تايمز، استراتژي براهيمي اين است که با محکوم ساختن اسرائيل فورا در ميان اعراب براي خودش حمايت دست و پا کند و خود را در رديف آن دسته از عراقي‌ها قرار دهد که حالا که از استبداد فلج کننده رهائي يافتنه‌اند، مانند مفلوجي بهبود يافته، چوب زيربغل هاي خود را به طرف دکتر پرت مي‌کنند. وي مي افزايد: در حاليکه به نيمه حاکميت عراقي نزديک مي‌شويم، رهبران عراقي، غير از کردها، با انکار مشارکت خود در نبرد براي رهائي عراق، مي‌خواهند نظر راي دهندگان را به خود جلب کنند. آيت الله سيستاني هم که مي‌ترسد حزب الله هواداران او را جلب کند، در فراخوان حاکميت شيعيان بر عراق با آنها رقابت مي‌کند. آقاي سفاير مي‌نويسد صلح طلبي براهيمي با عوامفريبي ضد غربي عرب‌ها همخوان شده است و شايد آقاي بوش که براهيمي را به سرعت به عنوان مشروع سازنده قابل قبول روند انتقال حاکميت مورد تائيد قرار داد به اين نتيجه رسيده باشد که در اين باره عجولانه تصميم گرفت. مواضعي که آقاي اخضر براهيمي، نماينده ويژه دبيرکل سازمان ملل در امور خاورميانه در باره اسرائيل و حمايت آمريکا از برنامه نخست وزير اسرائيل براي تخليه شهرکهاي يودي نشين غزه، و همچنين در مخالفت با استفاده از نيروي نظامي در فلوجه ابراز کرد، از ديدگاه ستون نويس برجسته روزنامه نيويورک تايمز، آقاي ويليام سفاير، اميد آنکه او بتواند نقش بي طرفانه که انتظار مي‌رفت در بحران عراق ايفا کند را زير سئوال برد. آقاي سفاير فاش ساخت که رئيس جمهوري آمريکا و شوراي امنيت ملي کاخ سفيد و فرماندهان نظامي در عراق طي روزهاي شنبه ويکشنبه بر سر سه گزينش در مورد فلوجه به رايزني مشغول بودند. يکي پرهيز از خونريزي و ادامه مذاکره با شورشياني که شهر را به گروگان گرفته‌اند، ديگر پايان دادن به شورش فلوجه با فرستادن تفنگداران دريائي تحت حمايت تانک و هليکوپتر، و در آخر، تربيت نيروهاي انتظامي عراقي، به اين اميد که به تدريج آنها مخالفان را سرکوب کنند.