معاون اول حسن روحانی میگوید اصلاحطلبها از بدنه اصلی نظام جمهوری اسلامی حذفشدنی نیستند و برگشتشان به صحنه یک «امر قطعی» است. وی تاکید کرده است که نیروهای اصلاحطلب باید بتوانند با نظام تعامل برقرار کنند.
اسحاق جهانگیری در گفتوگویی اختصاصی با ماهنامه ۴۲ در خصوص امکان بازگشت اصلاحطلبان از حاشیه به بدنه اصلی نظام گفته است: «نظام درست است که میگوید من اصلا بحران ندارم اما همین که میپذیرد یک مجموعهای از نیروهای اصلی خودش که مدافعین نظام بودند و سالها مدیریتهای بزرگ برای نظام کردند و جریان سیاسی قدرتمندی در داخل این نظام بودند٬ کنار کشیده است٬ نشاندهنده مشکل است. به نظر من برگشت اصلاحطلبان به صحنه یک امر قطعی است.»
وی با تاکید بر این که «اصلاحطلبها حتما باید برگردند به صحنه سیاست کشور» توضیح داده است که به اعتقاد وی به دلیل «بد عملکردن مدیران احمدینژاد» شرایط برای اصلاحطلبها مهیا است و آنها «قادر هستند مدیریت کشور را به دست بگیرند و حتی در یک رقابت خود برنده انتخابات بشوند».
به دنبال انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ که اعتراض نامزدهای اصلاحطلب به نتایج این انتخابات را به همراه داشت٬ اصولگرایان به شدت به جریان اصلاحطلبی تاختند و اصلاحطلبان شناخته شده از بدنه اصلی نظام به حاشیه رفتند.
در همین خصوص اسحاق جهانگیری نیز گفته است: «بعد از انتخابات ۸۸ اتفاقی که افتاد این بود که جریان اصلاحطلب بخش زیادی از نیروهایش ریزش کردند. بخشی از آنها به زندان رفتند و بخشی نیز یا وادار به سکوت شدند یا سکوت کردند.»
وی در ادامه خاطر نشان کرده است که اصلاحطلبها حذف شدنی نیستند و مهم این است که نیروهای اصلاحطلب «بتوانند راه تعامل با نظام را برقرار کنند».
آقای جهانگیری تاکید کرده است که یکی از دلایلی که نظام حزبی در ایران نظام تقویت شدهای نیست این است که این احزاب و بالاخص جریان اصلاحات٬ «رابطه خودش را با رهبری نظام تعریف نکرده است».
معاون اول حسن روحانی در پایان با تاکید بر این که برای تعامل با نظام اصلاحطلبان نیازی به واسطه ندارند٬ خاطرنشان کرده است: «اصلاحطلبان اشکالشان این است که دنبال واسطه میگردند. اصلاحطلبها خودشان به اندازه کافی چهره دارند.»
در همین خصوص حسن روحانی نیز به تازگی از دانشگاهیان و نخبگان خواسته بود که عقایدشان را به طور علنی ابراز کنند و افزوده بود: «ما در دانشگاه شهامت سقراط وار میخواهیم. از چه میترسیم؟»
به دنبال این اظهارات اصلاحطلبانی چون محمدرضا خاتمی و محمد ملکی خاطرنشان کردهاند که با وجود حکمفرما بودن فضای امنیتی و اعمال فشارها٬ فعالان سیاسی رغبتی به اظهار نظر ندارند.
اسحاق جهانگیری در گفتوگویی اختصاصی با ماهنامه ۴۲ در خصوص امکان بازگشت اصلاحطلبان از حاشیه به بدنه اصلی نظام گفته است: «نظام درست است که میگوید من اصلا بحران ندارم اما همین که میپذیرد یک مجموعهای از نیروهای اصلی خودش که مدافعین نظام بودند و سالها مدیریتهای بزرگ برای نظام کردند و جریان سیاسی قدرتمندی در داخل این نظام بودند٬ کنار کشیده است٬ نشاندهنده مشکل است. به نظر من برگشت اصلاحطلبان به صحنه یک امر قطعی است.»
وی با تاکید بر این که «اصلاحطلبها حتما باید برگردند به صحنه سیاست کشور» توضیح داده است که به اعتقاد وی به دلیل «بد عملکردن مدیران احمدینژاد» شرایط برای اصلاحطلبها مهیا است و آنها «قادر هستند مدیریت کشور را به دست بگیرند و حتی در یک رقابت خود برنده انتخابات بشوند».
به دنبال انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ که اعتراض نامزدهای اصلاحطلب به نتایج این انتخابات را به همراه داشت٬ اصولگرایان به شدت به جریان اصلاحطلبی تاختند و اصلاحطلبان شناخته شده از بدنه اصلی نظام به حاشیه رفتند.
در همین خصوص اسحاق جهانگیری نیز گفته است: «بعد از انتخابات ۸۸ اتفاقی که افتاد این بود که جریان اصلاحطلب بخش زیادی از نیروهایش ریزش کردند. بخشی از آنها به زندان رفتند و بخشی نیز یا وادار به سکوت شدند یا سکوت کردند.»
وی در ادامه خاطر نشان کرده است که اصلاحطلبها حذف شدنی نیستند و مهم این است که نیروهای اصلاحطلب «بتوانند راه تعامل با نظام را برقرار کنند».
آقای جهانگیری تاکید کرده است که یکی از دلایلی که نظام حزبی در ایران نظام تقویت شدهای نیست این است که این احزاب و بالاخص جریان اصلاحات٬ «رابطه خودش را با رهبری نظام تعریف نکرده است».
معاون اول حسن روحانی در پایان با تاکید بر این که برای تعامل با نظام اصلاحطلبان نیازی به واسطه ندارند٬ خاطرنشان کرده است: «اصلاحطلبان اشکالشان این است که دنبال واسطه میگردند. اصلاحطلبها خودشان به اندازه کافی چهره دارند.»
در همین خصوص حسن روحانی نیز به تازگی از دانشگاهیان و نخبگان خواسته بود که عقایدشان را به طور علنی ابراز کنند و افزوده بود: «ما در دانشگاه شهامت سقراط وار میخواهیم. از چه میترسیم؟»
به دنبال این اظهارات اصلاحطلبانی چون محمدرضا خاتمی و محمد ملکی خاطرنشان کردهاند که با وجود حکمفرما بودن فضای امنیتی و اعمال فشارها٬ فعالان سیاسی رغبتی به اظهار نظر ندارند.