كمك به آسيب ديدگان زلزله بم، از ديد يك بازرگان نيكوكار

شيرين فاميلي (راديو فردا): بيش از يك هفته از وقوع زلزله بم مي گذرد. زلزله اي كه تاكنون جان بيش از سي هزار نفر را گرفته و هزاران نفر ديگر را مجروح و بي خانمان كرده است. از همان اول ساعات اوليه اعلام خبر زلزله در بم، بسياري از مردم داوطلبانه در كنار امدادگران ايراني و خارجي براي كمك به زلزله زدگان به محل حادثه شتافتند. از جمله كساني كه جمعه شب هفته گذشته پس از زلزله به بم رفت، نصرالله عارفي، بازرگان كرماني است. او با جمع آوري كمك و توزيع آن در ميان مردم زلزله زده بم در طي يك هفته اخير، در عين حال از نزديك شاهد مصيبتهاي مردم بم بوده است. نصرالله عارفي (بازرگان، کرمان): الان كمكهاي مردمي از آن سيستم انفرادي خارج شده و زير نظر يك ارگان دولتي است كه يك سري اتفاقات بي نظمي را از بين ببرند و منظم به اين مردم كه همه در حال حاضر زير چادرها خوابيدند، كمك كنند. هرچه كه نگاه مي كنم چادر هست و آنهايي كه توانستند خودشان را نجات دهند، دارند فعلا در اين چادرها زندگي مي كنند و منتظرند كه كم كم بازسازي شهر شروع شود كه آن هم مدتهاي زيادي طول خواهد كشيد. ش . ف.: از روز اول مردم بم از عدم كمكرساني به موقع شكايت داشتند. آيا الان وضع از اين نظر بهتر شده. نصرالله عارفي: تا عمق فاجعه تشخيص داده شد، چون همه امكانات مخابراتي نابود شده بود در اين شهر. من خودم كه چندمين شب وارد بم شدم و ساعت دو شب در بم بودم، ماشينهاي كمك رساني داد مي زدند چراغ به مردم بدهند كه داشته باشند. و نهايتا روز شنبه همه از نظر كمكهاي اوليه غذايي تغذيه شده بودند، ولي در شهري كه نه آب هست، نه برق هست و نه مخابرات است و هيچ چيز نيست، مسلما در يك جايي كه 200 هزار نفر زندگي مي كردند و 60 هزار الي 80 هزار نفر آنها زير آوار رفتند و هيچ چيزي برايشان نمانده، هيچ ارگاني نمي تواند آن كمكي كه شايسته است انجام دهد، چون در توانش نيست. بعدش هم يك سري مسائلي كه در اين مواقع پيش مي آيد، اين است كه اشخاصي از اطراف آمدند و از اين موقعيت سوء استفاده كردند و آن بدتر به مشكلات اضافه كردند. يك مسئله هم است كه خيلي از خانواده ها كه زندگي داشتند، نمي آيند بروند سراغ يك ماشين و بگويند كه به من كمك بدهيد. چقدر جمعيت بيايد كه اين جمعيت چهل پنجاه هزار نفر جمعيت باقي مانده را كمك دهد. اين است كه مسلما مشكلاتي بوده. بايد ديد كه چقدر كمكرساني مشكل بوده. اين است كه مردم خودشان آمدند و كمك كردند. بعد هم خوب شهر خراب شده، 50 هزار ساختمان ريخته پايين. شما اين ساختمانها را هرچه قدر هم باسرعت بخواهيد شروع كنيد، لااقل شش ماه تا يك سال طول مي كشد كه مردم از چادرنشيني بتوانند به يك جاي مسكوني كه سقفي بالاي سرشان هست، بروند. ش . ف : آقاي عارفي آيا هنوز گروهي از امدادگران خارجي در بم هستند؟ نصرالله عارفي: الان ديگر امدادگران خارجي را نمي بينم. امدادگران خارجي براي نجات دادن و نه براي كمكهايي نظير تغذيه و امثالهم آمده بودند. اكثر اينها را كه ما در روزهاي اول در نقاط مختلف شهر مي ديديم، خوب با امكاناتي كه داشتند، نظر اصليشان نجات انسانها بود، انسانهايي كه زير آوار رفته بودند و امدادهايي نظير پزشكي و امثالهم هنوز برپا نشده بود كه الان شده و خود امدادگران پزشكي خود ما در اغلب نقاط در حال گردش بودند. چقدر جوانها اينجا بودند كه وقتي خود ما غذا تقسيم مي كرديم، مي گفتند ما مدت زيادي وقت غذا خوردن نداشتيم. متاسفانه اين ايام سرماي سختي هم در بم بود، به هر حال اميد انسانهايي كه در اينجا هستند و در حال تلاش هستند بر آن است كه باز هم يك يا ديگري را بتوانند از زير آوارها زنده بيرون بياورند. آقاي عارفي شما از روز اول آنطور كه گفتيد با مردم در تماس هستيد. از روحيه عمومي مردم زلزله زده بم برايمان بيشتر بگوييد. نصرالله عارفي: يك حالت مسخ شدن است. فاجعه به قدري زياد است كه شما وقتي در منطقه مي رويد، مي بينيد كه چقدر آواره است، ذره ذره يخ مي بنديد. حالا حساب كنيد اينجا كساني هستند كه تمام خانواده شان را از دست داده اند. جو طوري است كه مثلا در اغلب مراسم سوگواري كه ما مي رويم، اينجوري به هم تسلي مي دهند كه مثلا از خانواده من فقط دو نفر رفته، ده نفر رفته. تسلي ها اينطور شده، اينطور فكر مي كنند و به خودشان تسلي مي دهند و شاديشان فقط اين است كه از خانواده شان كمتر رفته و اين يك جور دلداريشان است. من از همه كه امكان دارد اين صدا به آنها برسد، خواهش دارم اينها را فراموش نكنيد. تمام كارهايي كه الان انجام مي شود، فقط يك مسكن است، دوا نيست. دواي اينها اين است كه شما بعد از اينكه شروع به بازسازي شد، كمك كنيد. كمكهايتان هم مستقيم انجام دهيد. گروهي بشويد و بياييد حتي يك كلاس مدرسه بشود بسازيد، يك اتاق درمانگاه بسازيد. هر طور كه مي توانيد به اين مردم كمك كنيد. از جمله كساني كه جمعه شب هفته گذشته پس از زلزله به بم رفت، نصرالله عارفي، بازرگان كرماني است. او با جمع آوري كمك و توزيع آن در ميان مردم زلزله زده بم در طي يك هفته اخير، در عين حال از نزديك شاهد مصيبتهاي مردم بم بوده است. وي در مصاحبه با راديوفردا مي گويد الان كمكهاي مردمي از آن سيستم انفرادي خارج شده و زير نظر يك ارگان دولتي است كه يك سري اتفاقات بي نظمي را از بين ببرند و منظم به اين مردم كه همه در حال حاضر زير چادرها خوابيدند، كمك كنند. وي مي افزايد: مسلما در يك جايي كه 200 هزار نفر زندگي مي كردند و 60 هزار الي 80 هزار نفر آنها زير آوار رفتند و هيچ چيزي برايشان نمانده، هيچ ارگاني نمي تواند آن كمكي كه شايسته است انجام دهد، چون در توانش نيست. وي مي افزايد حضور مردمي از خارج از بم كه براي گرفتن كمك ها به شهر هجوم آورده بودند، كار كمك رساني را مشكل كرد. وي مي افزايد ساختن خانه براي مردم بم شايد بيشتر از يك سال طول بكشد. يك حالت مسخ شدن است. وي مي گويد: تمام كارهايي كه الان انجام مي شود، فقط يك مسكن است، دوا نيست. دواي اينها اين است كه شما بعد از اينكه شروع به بازسازي شد، كمك كنيد. كمكهايتان هم مستقيم انجام دهيد. گروهي بشويد و بياييد حتي يك كلاس مدرسه بشود بسازيد، يك اتاق درمانگاه بسازيد. هر طور كه مي توانيد به اين مردم كمك كنيد.